Choose to Respond and not just React

http://www.inc.com/marcel-schwantes/two-ways-to-deal-with-people-who-tick-you-off-one-works-every-time.html?cid=sf01001&sr_share=twitter

Bankruptcy – Χρεωκοπία

Τελικό απόσπασμα από το βιβλίο «Συναισθηματική Ευημερία – Συναισθηματική Χρεωκοπία» της Δρ. Σοφίας Πρωτόπαππα και της Christine McGuire

Εαυτέ μου,

Σ’ ευχαριστώ που με δέχεσαι όπως είμαι, που με αγαπάς με τα ελαττώματά μου, που μου λες τα πάντα. Που κοιμάσαι μαζί μου τα βράδια, και μαζί μου ξυπνάς τα πρωινά. Σ’ ευχαριστώ εαυτέ μου που με φροντίζεις και με στολίζεις, που είσαι για μένα – χαρά, γέλιο, ευτυχία, λύπη, δάκρυ, στεναχώρια. Φίλος μου κι αδελφός μου εσύ, εγώ, για πάντα μαζί, ένα. Σ’ ευχαριστώ Ηρώ, Ελίνα, Μαρία, Νατάσσα, Στέλιο, Μάριε, Γιώργο, Στέλα, Νίκο, Ελένη, Συμεών, Δημοσθένη, Χαρά, Γεωργία. Σ’ ευχαριστώ που περάσαμε στο πανεπιστήμιο, που βρήκαμε δουλειά, που κάναμε παιδί, που είμαστε καλά. Σ’ ευχαριστώ που έχουμε την υγειά μας, που με στηρίζεις, που με προσέχεις, που μου μαθαίνεις και με μαθαίνεις.

Πες μου, όμως, απ’ αυτά που κάνεις, πόσα είναι για μένα και πόσα για τους άλλους; Ντύνεσαι για μένα; Στολίζεσαι όταν είμαστε μόνοι, με περιποιείσαι; Ή το κάνεις μόνο όταν μας βλέπουν;

Είμαι κι εγώ εδώ ξέρεις! Πότε με πήγες ταξίδι για μένα; Πότε μου έκανες ένα δώρο για μένα; Πότε αισθάνθηκες περηφάνεια; Μη με ξεχνάς. Πού το «ευχαριστώ» και πού το «μπράβο» σου; Πριν πάμε στους άλλους, πρέπει πρώτα να είμαστε εμείς.

Έλα να κάτσουμε στον ήλιο μαζί, μία στιγμή, μία μόνο. Να χαρούμε απλά, μαζί. Ξέρεις, πρέπει πρώτα να τα βρούμε εμείς οι δύο πριν τα βρούμε με τους άλλους. Αν δεν με θέλεις, και δεν με σέβεσαι, και δεν με εκτιμάς, και δεν σου αρέσω και δεν χαίρεσαι που είμαι, πώς θέλεις και περιμένεις και αγωνιάς, να μας θέλουν, να μας σέβονται, να μας εκτιμούν οι άλλοι; Πώς περιμένεις να τους αρέσουμε και να χαίρονται που είμαστε;

Τι σου ζητάω, Κατερίνα, Κώστα, Στράτο, Κική, Ιορδάνη, Αλεξάνδρα, Σπύρο, Κωνσταντίνε, Ελευθερία, Μαρίνα, Τάσο, Σταμάτη, Τζελίνα, Γρηγόρη; Τι σου ζητάω; Να δεις το χέρι που σε ταΐζει, τη σκέψη που σε φροντίζει, το φόβο που σε προστατεύει, την ελπίδα που σε θρέφει. Εμένα δηλαδή κι εσένα, για πάντα μαζί. Μην ξεχνάς, αν χρειαστεί εν ώρα πτήσης, πρώτα βάλε τη μάσκα οξυγόνου σε εμάς και στη συνέχεια σε όποιον συνοδεύουμε. Πρώτα εμείς πρέπει.

Συγχώρεσέ με για τα λάθη μας, μαζί τα κάναμε, γιατί με τιμωρείς; Άνθρωπος είμαι, πρέπει να δείξεις κατανόηση, αλλιώς δεν πάμε παρακάτω, βήμα. Ούτε για εμάς ούτε για τους άλλους. Κι αν έκανες λάθος, ζήτα μου συγγνώμη, και σου ζητώ κι εγώ, για να αισθανθούμε καλύτερα, δεν υπάρχει εγωισμός ανάμεσά μας. Είμαστε η μόνη όψη στο ίδιο νόμισμα. Κι αν είμαστε εμείς οι δύο καλά, εαυτέ μου, εάν με δέχεσαι για όσα είμαι και δεν είμαι, εάν με αγαπάς εμένα το φίλο σου με τα ελαττώματά μου, κι αν σ’ αγαπώ κι εγώ, τότε θα είμαστε καλύτερα για να μπορέσουμε να συνεχίσουμε, αφού «για πάντα μαζί» – επιλογή γι’ αυτό όχι, αλλά επιλογή για το πώς, ναι.

Σίγουρα, Βίκυ, Νάνση, Δήμητρα, Ευαγγελία, Μανώλη, Άννα, Γιάννη, Λίνα, Σταυρούλα, Christine, Σοφία. Εγγυώμαι και υπογράφω. Μαζί θα πάμε στη χαρά, στο γάμο, στην προαγωγή, στη λύπη, στο χωρισμό, στην απόλυση, στη νέα ευκαιρία. Στο καλό και στο δύσκολο, μαζί, το μόνο σίγουρο. Στην αγωνία και στην ανακούφιση, στον πόνο και στη λύτρωση. Σ’ ακρογιαλιές δειλινά.

Σ’ ευχαριστώ για όλα, εαυτέ μου, που είμαστε, που γινόμαστε. Καλύτεροι. Ό,τι μου λες το κάνω. Κι ό,τι δεν με αφήνεις, όχι. Εσύ ο Αλαντίν και το πιστό σου τζίνι εγώ. Οι ευχές σου διαταγές μου. Πάνω, και πριν από όλα, αυτογνωσία κι αποδοχή, εσωτερική ηρεμία κι ευτυχία, όταν είμαι παρέα με «όποιον κατοικεί μέσα στο δέρμα μου». Μαίρη, Αλέξανδρε, Δέσποινα, Άρη, Αγγελική, Δημήτρη, Άγγελε, Ιωάννα, Ειρήνη. Εγώ. Εσύ. Εμείς.

Εαυτέ μου.

Let Your Mind Fly

Αυθεντικότητα και Καινοτομία

Βρισκόμαστε στην αρχή μιάς εποχής όπου όλα έχουν αλλάξει στην καθημερινότητα και όλα έχουν διαφοροποιηθεί από αυτό που ξέραμε και περιμέναμε ως δεδομένο.  Αυτό που αργεί να αλλάξει είναι οι πεποιθήσεις μας, οι νοοτροπίες, τα πρότυπαή με άλλα λόγια η ματιά θεώρησής μας για τα γεγονότα.  Τώρα είναι η μεταβατική εποχή κατά την οποία όλα κρίνονται προκειμένου να επαναπροσδιοριστούν ως βιώσιμα, αρεστά, επιτυχημένα ή μη.

Πόσο θα κρατήσει αυτή η εποχή; Πόσο θα διαρκέσει η επόμενη εποχή της αποδοχής; Πόσο θα κρατήσει η μετάβαση στην επόμενη εποχή της κρίσης; Το πιθανότερο είναι η (αλληλο)διαδοχή τους να είναι ταχύτατη διότι ταχύτατοι είναι και οι ρυθμοί των παραμέτρων που τις επηρεάζουν, όπως πχ οι ρυθμοί της εξέλιξης και άρα η ταχύτητα της επέλασης της τεχνολογίας στην καθημερινοτητά μας.

Η κρίση έχει και την έννοια της αξιολόγησης, την οποία (αξιολόγηση) λίγοι αποδέχονται (ακόμη λιγότεροι αποζητούν) χωρίς φόβο, γιατί οι περισσότεροι παραμένουμε επαναπαυμένοι στις δάφνες μας (αλυσοδεμένοι στις επιτυχίες του παρελθόντος, θα έλεγα αν δεν ήθελα να πληγώσω πολλούς από εκείνους που «πέτυχαν» για λάθος λόγους…)

Η πραγματικότητα ειναι ότι οι περισσότεροι ασχολούμεθα με το πώς θα αλλάξει αυτό που συμβαίνει ως παρατηρητές της ζωής των άλλων, ως θεωρητικοί για το επόμενο συνέδριο, ως ακαδημαϊκοί για τον επόμενο σύγγραμα.  Με εξαιρετική επιμέλεια αγνοούμε ότι όντας στο μάτι του κυκλώνα, στην καρδιά του προβλήματος δεν πρέπει να περιμένουμε απλά να περάσει το «κακό», δεν μπορούμε να παραλύουμε αν θέλουμε να σωθούμε και μάλιστα ως κάποιοι που έκαναν τις σωστές προετοιμασίες μέχρι σήμερα. Στη φουρτούνα δεν αρκούν οι προσευχές όταν δεν έχεις κάνει σωστά τα πράγματα πριν σαλπάρεις ακόμη κι όταν η Χάρη του Αη Νικόλα είναι μεγάλη.  Ανδρείος δεν γίνεσαι επειδή είσαι απερίσκεπτος και δεν σέβεσαι τη φύση και βγαίνεις με κάποιες πανοπλίες που κάνουν θόρυβο για να μην ακούγεται το τρέμουλο της ψυχής σου. Ποτέ δεν δούλεψαν αυτά.

Οι Οδηγίες προς τους Ναυτιλομένους με διάφορα survival kits είναι της μόδας, αλλά λίγους ξέρω που να είναι πρόθυμοι να μοιραστούν τις εμπειρίες τους και ακόμη λιγότερους που να είναι και κατάλληλοι.  Κι αυτό γιατί γνωρίζουν ότι η μοναδικότητα δεν αντιγράφεται!  Η πρωτοβουλία δεν δίνεται!  Δεν υπάρχει καλούπι για την κάθε νέα νιφάδα του χιονιού που πέφτει αδιάκοπα, όπως δεν υπάρχει και για την κάθε σταγόνα βροχής που την κάνει υπέροχο δάκρυ ή απλά ενοχλητική πιτσίλα.

Το ίδιο και η καινοτομία. Δεν παράγεται υπό καθοδήγηση.  Δεν επιβάλλεται να γίνεις ευρηματικός, αν δεν υπάρχει το κίνητρο. Ειδικά όταν οι μηχανές των μυαλών έχουν για χρόνια μείνει ακινητοποιημένες, ανεξάρτητα από τις αιτίες…

Κανείς δεν έστειλε Οδηγό Επιβίωσης, ή άλλο Εγχειρίδιο σ’εκείνους που τα κατάφεραν.  Ακόμη και οι Πρωτόπλαστοι που είχαν Οδηγίες δεν τα κατάφεραν και τόσο καλά…Παρόλα αυτά και διδάγματα και συμπεράσματα βγαίνουν μετά από κάθε στιγμή ζωής (μεγαλύτερη ή μικρότερη, επιτυχημένη ή αποτυχημένη)!

Αναμφισβήτητα!

ΑΛΛΑ αν δεν υπάρχει τουλάχιστον το πλαίσιο μέσα στο οποίο

– να ενθαρρύνεται και να επιβραβεύεται η συστηματική προσπάθεια,

– να μην επικρίνεται η αποτυχία, ως ένδειξη χαμηλής ευφυϊας αλλά ίσως ως αποτέλεσμα πλημελλούς προετοιμασίας,

Πώς περιμένουμε να σηκωθούμε από τον προστατευμένο, και εκ τους ασφαλούς, θόλο της στείρας εκπαίδευσης και να μπούμε στην αρένα του επιχειρείν;

Αν δεν ξεφύγουμε από την ουτοπική καταξίωση μας μέσω αυτών που κληρονομήσαμε ή αποκτήσαμε επειδή κερδίσαμε ένα λαχνό κι όχι επειδή διακριθήκαμε, μέσω αυτών που αποκτήσαμε επειδή έτσι δηλώσαμε κι όχι επειδή μας άξιζαν τότε

– πώς θα καινοτομήσουμε;

– πώς δεν θα αντιγράψουμε – επί τα χείρω;

– πώς θα αριστεύσουμε;

– πώς θα εκτεθούμε και δεν θα φοβηθούμε να πάμε κόντρα στις μάζες;

– πώς θα επιζήσουμε επιτυχημένα σ’ έναν κόσμο, όπου η τεχνολογία τον κάνει δημοκρατικότερο γιατί προσφέρει      περισσότερες ίσες ευκαιρίες;

Γίνονται ορισμένες προσπάθειες ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας σαν αντίδραση στην ανεργία και στο κλείσιμο των τόσων πολλών μονάδων αυτο-απασχολούμενων. Δεν αντιλέγω. ϊσως να χρειάζονται και πολλές περισσότερες, ώστε να μην στηριζόμαστε στις εξαιρέσεις κοινωνικής υπευθυνότητας ορισμένων μεγάλων επιχειρήσεων ή άλλων φορέων.  Μια υπεύθυνη πολιτεία με συνέχεια στη λειτουργία της φροντίζει για τον σχεδιασμό και την γενίκευση τέτοιων καλών πρακτικών αριστείας και καινοτομίας. Και φυσικά φροντίζει για τον έλεγχο και την εξέλιξή τους.

Ερωτήσεις κρίσεως:

Τι κάνουμε μ’εκείνους που αποτυγχάνουν;

Πώς αναπτύσσουμε εκείνους που θέλουν περισσότερη προσπάθεια;

Πώς κρατάμε εντός συστήματος και μάλιστα παραγωγικούς όλους τους πολίτες χωρίς εύκολες δικαιολογίες, που δημιουργουν και άλλοθι και διακρίσεις;

Πώς εμπνέουμε την συνέχιση της προσπάθειας; Πώς;

Πώς μαθαίνουμε ότι κάθε απώλεια έχει και τα θετικά της;

Πώς βοηθάμε τον καθένα να κατανοήσει ποιός είναι, όταν οι μυωπικοί φακοί είναι παντού και φθηνότεροι;

Πώς κάνουμε πράξη την αυθεντικότητα ως αντίδοτο στο άκριτο copy-paste χωρίς βέβαια να καταλήγουμε στην αναλγυσία του «this is me»;

Πώς θα αποκτήσουμε το Αριστετέλειο Μέτρο όσον αφορά τις αρετές που χρειάζεται η κάθε περίσταση ώστε οι φόβοι να μην εξελίσσονται σε φοβίες, αλλά και το θάρρος να μην αγγίζει τη θρασύτητα η οποία καμμιά φορά συγχέεται παράλογα με τον ηρωισμό;

Πώς;

Σημειώσεις για το μέλλον

Αν θεωρήσουμε ότι όλος ο χρόνος είναι μιά αλληλουχία γεγονότων, συμβάντων, πράξεων κλπ, κλπ και δεν ξεχωρίζει απόλυτα το παρελθόν από το παρόν και το μέλλον, παρά μόνο για να μπορούμε να συνεννοηθούμε, τότε δεν έχει και τεράστια σημασία το τι και το πότε συνέβη το κάθε τι; Ή μήπως ακριβώς γι αυτο τα πάντα πρέπει να έχουν ένα νόημα;
Κομμάτια και Θρύψαλα των συγγραφέων, των ζωών μας, αυτών των άλλων,
Σπαράγματα ποιητών, σοφιστών, χαλιών…
Ζωές με νόημα όχι γιατί έτυχε αλλά γιατί την διάλεξες
Όχι γιατί ακολούθησες αλλά γιατί επέλεξες
Τίποτε εύκολο, τίποτε δεδομένο, τίποτε γνωστό κι όμως εσύ εκεί!!
Φάροι ζωής τα λόγια σου
Φάροι ζωής τα έργα σου
Αναλάμποντες ανά 5 sec
Χρειάζεσαι μια στάση, να ξαποσταίνεις,
Αλλά είναι αυτό χρονικά προδιαγεγραμμένο;
Όχι βέβαια, κι αυτό τέχνη θέλει, τέχνη ή αρετή της υπομονής
Να περιμένεις, να προσμένεις,
ένα βελούδινο σκέπασμα, ένα αραχνούφαντο χάδι την ώρα που δεν το περιμένεις,
Ένα άγγιγμα πεταλούδας, ένα πέπλο αμφιβολίας,
Να σχεδιάζεις χωρίς να προγραμματίζεις
Να είσαι έτοιμος για αλλαγές, μεταβολές σε κάθε χειρόγραφό σου να μπει κάτι άλλο, ένα κόμμα μια τελεία ή περισσότερες
Σιωπές, αναμνήσεις του μέλλοντος όχι προαναγγελθείσες μήτε και υποσχεθείσες
Του ονείρου, της νύκτας, της σχόλης, της βιάσης,
Της άμμου, της βαρκάδας, των αρχαίων ναών, των ημίθεων μορφών,
Γιατί χάνεσαι; Γιατί δεν αφήνεσαι στην αγαλλίαση της ψυχής; αυτή δεν προδίδει ποτέ,
απλά πρέπει να την αφουγκραστείς καλά γιατί μιλάει  ψιθυριστά
Με νοήματα, με υπονούμενα, με αλληγορίες…
Γιατί κυνηγάς τις χείμαιρες που σε αφήνουν ξέμπαρκο;
Σύνδρομο της Ηλέκτρας, του Οιδίποδα, της Στοκχόλμης, σύνδρομα…..
Όλα σε οδηγούν σε δρόμους μακρυνούς και μοναχικούς, μακρύτερα από κει που θες να βρεθείς…

Για να μην βρεθείς μια νύχτα με αστέρια και δεν μπορείς να πορευθείς ξεκίνα να τα μάθεις
Ξεκίνα με τις Αρκτους (μεγάλη και μικρή) σαν ανάποδο κατσαρόλι
Συνέχισε με την πούλια και τον αυγερινό, πάντα ο ένας θα περιμένειτον άλλον
Μη σε θαμπώνουν οι ολόγιομες σελήνες – γιατί καμμία δεν χάρισες ακόμη; -είναι πλανεύτρες, σε γητεύουν,
Δεν θές άλλη λάμψη εξωτερική, σταμάτα ν ασχολείσαι με τα φτιασιδώματα
Τη δική σου καρδιά χρειάζεται να αφήσεις να φανεί – εκεί που θα σε καταλάβουν
Μην τη μουτζουρώνεις με την ταχύτητα,
Μην ντρέπεσαι και μην ξυπάζεσαι
Εσο ο εαυτός σου…
Άνοιξες, καλοκαίρια, φθινόπωρα, χειμώνες
Σε περιμένουν να ζήσεις
χωρίς πρωταθλητισμούς, χωρίς φανφάρες, χωρίς βιασύνες αμηχανίας

Γεμάτα νόημα, μεστά, βαθειά και πλούσια
Εσο ο εαυτός σου και ο χείμαρρος θα εξελιχθεί στο ποτάμι που ονειρεύεσαι.

Πίστη & Εμπιστοσύνη: Παράγοντας Ευημερίας

Απόσπασμα από το HR Debate του 2012Η αβεβαιότητα ήρθε για να μείνει. Αυτό είναι το μόνο βέβαιο! Οι καιροί της βεβαιότητας πέρασαν μαζί με την ευμάρεια. Το πρωτοείπαμε 3 χρόνια πριν και πέρασε επιδερμικά. Ίσως επειδή δεν θέλαμε να το αντιμετωπίσουμε. Δεν το ακούω, άρα δεν υπάρχει!
Η αβεβαιότητα προκαλεί φόβο, γιατί φοβάμαι ότι δεν γνωρίζω.
Είναι αποδεδειγμένο από τους γενετιστές ότι οι άνθρωποι έχουν την προδιάθεση να εμπιστεύονται – είναι μηχανισμός επιβίωσης , ο οποίος παράλληλα μας κάνει και ευάλωτους αν δεν έχουμε καταφέρει να έχουμε μία ισορροπία ανάμεσα στο πόσο εύκολα εμπιστευόμαστε, ποιους και γιατί, κλπ.
Στην Ελλάδα, τα τελευταία 25-30 χρόνια εμπιστευτήκαμε το χρήμα ως ισοδύναμο της δύναμης, της επιτυχίας, της επιρροής, της ευτυχίας, πιστέψαμε οτι το χρήμα είναι ο πανδαμάτωρ όλων.
Και ξαφνικά τώρα που το χάσαμε και καθημερινά έχουμε όλο και λιγότερα δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε ποιοι είμαστε γιατί αφού έχουμε όλο και λιγότερα μήπως τείνουμε να εξαφανιστούμε; Κι αφού πολλοί από μας δεν κάνουμε κάτι και τίποτε σημαντικό ή τίποτα εντελώς (είμαι χωρίς δουλειά κατάντησε να είναι ισοδύναμο του δεν κάνω τίποτε). Ποιοι είμαστε; Ένα κάτι ή ένα τίποτα;
Και πού καταφεύγουμε;
Στα αντικαταθλιπτικά, γιατί και η κατάθλιψη έγινε τόσο διαδεδομένη όσο και ο πονοκέφαλος. Λες κι ο πονοκέφαλος είναι κι αυτός ανώδυνος και χωρίς γενεσιουργά αίτια.
Και βέβαια αφού όλο και περισσότεροι νιώθουν έτσι δεν νιώθω κι εγώ περίεργα. Αντίθετα, νιώθω κομμάτι του συνόλου (η αίσθηση του ανήκειν παντού…)
Ε!, λοιπόν η στιγμή της αλήθειας έχει φτάσει και απαιτεί την προσοχή μας, απαιτεί τη συμμετοχή μας, απαιτεί τη δύναμή μας!
Το αντίδοτο στην κρίση είναι η Εμπιστοσύνη κι όχι απλώς η Πίστη.
Η πίστη από μόνη της δεν φτάνει είναι για να ξαποσταίνεις όταν έχεις παρακουραστεί και αποθαρρυνθεί, όταν ξέρεις πιά ότι η Αθηνά, ο Μωάμεθ, ο Ομπάμα, η Μέρκελ, ο προϊστάμενος, ο σύντροφος κλπ δεν πρόκειται να κάνει κάτι για να σε σώσει.
Η «χειρ» όμως η δική σου είναι αυτή που θα σε βοηθήσει πραγματικά μαζί με την Αθηνά και αυτή βρίσκεται στο πρώτο επίπεδο της Εμπιστοσύνης και ένα παράδειγμα είναι η Εμπιστοσύνη στον Εαυτό μου.
1. Συναίσθημα
Θυμάμαι τα εμπόδια που ξεπέρασα και τις νίκες που κατέκτησα. Αυτό μου δίνει δύναμη να συνεχίσω και να θέσω ψηλότερα την μπάρα. Θα μου πείτε εγώ τώρα έκανα απολύσεις, πώς να νιώθω δυνατός; Ο Jack Welch έχει να πει ότι δεν θα ‘πρεπε να είσαι manager αν δεν μπορείς να απολύσεις, αλλά επίσης δεν θα ‘πρεπε να είσαι manager αν οι απολύσεις δεν σ’ ενοχλούσαν! Γιατί οι απολύσεις είναι δύσκολες κι εμπλέκουν το συναίσθημα. Οι καλοί μάνατζερ νιώθουν άσχημα με τις απολύσεις. Οι εξαιρετικοί μάνατζερ είναι ειλικρινείς σχετικά με το πώς τους επηρέασαν συναισθηματικά οι απολύσεις και φροντίζουν τους εαυτούς τους! (ακόμα και στο αεροπλάνο η οδηγία για τις μάσκες είναι ότι πρώτα φροντίζεις για τη δική σου μάσκα και μετά βοηθάς το παιδί σου και τους άλλους). Για να είμαστε δυνατοί να βοηθήσουμε την ομάδα μας δεν μπορούμε μόνο να θρηνούμε και ν’ αρνούμαστε ν’ αποδεχτούμε το γεγονός ή να παραμένουμε εγκλωβισμένοι στις ενοχές ή στη λύπη.
Η απόλυση είναι μία απώλεια. Και θα πρέπει να την αποδεχτούμε πρώτα εμείς οι ίδιοι.
Το να βλέπω/ να εστιάζω στις επιτυχίες μου ανεβάζει το ηθικό, γεγονός το οποίο είναι μεταδοτικό και η αισιοδοξία μαζί με την θετική ενέργεια βοηθούν αφ’ ενός στην υψηλότερη στόχευση αλλά και στην προσδοκία ότι αυτοί οι στόχοι θα επιτευχθούν. Έτσι είναι ευκολότερο να βρεθεί η ενέργεια για να προσπαθήσεις περισσότερο και να πιστέψεις ότι η σκληρή δουλειά θ’ ανταμειφτεί. Κι αυτές είναι οι συμπεριφορές που όταν επιδεικνύονται συστηματικά από τους περισσότερους μέσα σ’ έναν οργανισμό ή μιά κοινωνία ενισχύουν τις υψηλές επιδόσεις.
2. Συμπεριφορά
Δεύτερο επίπεδο εμπιστοσύνης είναι η Εμπιστοσύνη στον Άλλον (και αφορά τις θετικές, ομαδικές, υποστηρικτικές συμπεριφορές). Η επιτυχία κάνει τον κόσμο πιο προσηλωμένο στους στόχους του αλλά και πιο αφοσιωμένο στην ομάδα. Συμπαθεί ο ένας τον άλλο περισσότερο, θέλουν να περνούν περισσότερο χρόνο μεταξύ τους, γίνονται πιο γενναιόδωροι κι έτσι εξασκούνται, προετοιμάζονται, αλληλοβοηθούνται προκειμένου να νικήσουν.
Η εμπιστοσύνη στον άλλον χτίζει τον αλληλοσεβασμό, ο οποίος με τη σειρά του κάνει τον κόσμο να θέλει ν’ αναλάβει υπευθυνότητες και να παραδεχτεί τα λάθη του διότι έτσι κι αλλιώς νιώθουν ασφαλείς και όχι ευάλωτοι και επαπειλούμενοι. Αυτού του είδους συμπεριφορές βοηθούν αν όχι στην πρόληψη των προβλημάτων, τουλάχιστον στην έγκαιρη αναγνώρισή τους (και άρα αντιμετώπισή τους), διότι ο κόσμος μοιράζεται την πληροφορία, αναλαμβάνει την ευθύνη των πράξεων του, οι περισσότεροι στοχεύουν προς τον ίδιο στόχο και άρα βρίσκουν λύσεις.
3. Οργανωτικό
Εμπιστοσύνη στο σύστημα είναι το 3ο επίπεδο εμπιστοσύνης και αφορά τις οργανωτικές δομές και τρόπο λειτουργίας ώστε να ενισχύονται οι 3 βασικές συμπεριφορές: Λογοδοσία (accountability), Συνεργασία, Καινοτομία στάσεις και συμπεριφορές που χρειάζεται η εμπιστοσύνη για να καλλιεργηθεί και να εδραιωθεί.
4. Περιβάλλον
Τέταρτο επίπεδο: η εξωτερική εμπιστοσύνη.
Το Πλαίσιο που θα μας παρέχει τους πόρους που χρειαζόμαστε.
Όταν κερδίζει κάποιος προσελκύει υποστηρικτές, πιστούς πελάτες, ενθουσιώδεις οπαδούς, ταλαντούχους υποψηφίους, την προσοχή των Μ.Μ.Ε., την υποστήριξη αυτών που αποφασίζουν και διαμορφώνουν την κοινή γνώμη, κλπ κλπ.
Έτσι ακόμη κι αν τα μεμονωμένα ταλέντα φύγουν ή καλύτερα πηγαινοέρχονται υπάρχει η παράδοση, η πεποίθηση της νίκης ριζωμένη στην κουλτούρα, η οποία και υποστηρίζεται από τα ισχυρά εξωτερικά δίκτυα.
• Προσεύχομαι να νικήσω
• Ελπίζω να νικήσω
• Ξέρω ότι μπορώ να νικήσω
• Περιμένω / Προσδοκώ να νικήσω.
Οι υψηλές προσδοκίες απέναντι στον εαυτό μας και τους άλλους είναι που μας ωθούν να φτάσουμε τα ψηλότερα επίπεδα επιδόσεων.
Ποιες είναι όμως οι συμπεριφορές που Υποστηρίζουν την Εμπιστοσύνη;
1. Λογοδοσία (ανάληψη της Ευθύνης που μου ανήκει καθώς και της αντίληψης ότι οφείλω να δώσω λόγο για το αποτέλεσμα)
• Αντιμετωπίζω τα γεγονότα και μάχομαι υπέρ του να είναι ο καθένας υπεύθυνος για τις πράξεις του
• Μοιράζομαι την πληροφορία επειδή το θεωρώ χρήσιμο για το κοινό καλό
• Δεν έχω τίποτα να κρύψω γιατί δεν φοβάμαι την τιμωρία
• Αναζητώ ανατροφοδότηση (feedback) γιατί επιδιώκω τη βελτίωση του εαυτού μου (δεν το θεωρώ κριτική)
• Νιώθω αφοσιωμένος, γιατί βρίσκω νόημα σ’αυτό που κάνω

• Επικοινωνώ συχνότερα και συμμετέχω σε αποφάσεις ποιοτικότερες κι όχι τυπικές κι ανούσιες
• Βάζω υψηλότερους στόχους και σέβομαι τους άλλους για την επίτευξη υψηλών στόχων
• Αποφεύγω τις δικαιολογίες και ψάχνομαι από μόνος μου πριν ρίξω το φταίξιμο στους άλλους

2. Συνεργασία
Η συνεργασία είναι το θεμέλιο για κάθε μεγάλη επίδοση. Περιγράφει ένα περιβάλλον που βασιλεύει η εμπιστοσύνη, όπου όλα τα μέλη της ομάδας δουλεύουν από κοινού ώστε ν’ αντιμετωπίσουν όλες τις πλευρές του προβλήματος και να βρουν την καλύτερη λύση.
Παρ’ όλα αυτά δεν είναι η φυσική τάση των ομάδων! Όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να δουλέψουν μαζί ενστικτωδώς (χωρίς να το σκεφτούν) έχουμε τον προϊστάμενο να νιώθει προσωπική ευθύνη για την επιτυχία και την ευτυχία της ομάδας και τα μέλη της ομάδας αποσυνδεμένα από το αποτέλεσμα αφού νοιώθουν ότι δεν μπορούν να το ελέγξουν!
Οι ομάδες αν αφεθούν στην τύχη τους δεν εμπιστεύονται κανέναν και το ρίχνουν στη μάχη ιδιαίτερα μετά από απολύσεις τα μαχαίρια όπως και τα βιογραφικά είναι στην πρώτη γραμμή.
Γι’ αυτό και η δουλειά του καλού manager είναι ν’ αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη και να δημιουργήσει ομάδες όπου ο κόσμος θα νοιάζεται να δουλεύει μαζί.
• Θέλω να δουλεύω μαζί
• Έχω ισχυρούς δεσμούς με την ομάδα
• Αρέσω και μου αρέσουν τα άλλα μέλη
• Σχετίζομαι διότι γνωρίζω τους συναδέλφους σε πολλά επίπεδα
• Θέλω να βοηθήσω τους άλλους και δίνω την ευκαιρία να διαπρέψουν
• Έχουν την αίσθηση του ανήκειν κι έτσι γίνονται πιο πρόθυμοι να καθοδηγήσουν από άλλους.
Πρωτοβουλία;
• Οι άνθρωποι αισθάνονται ότι αυτό που κάνουν μετράει – είναι σημαντικό!
• Θυμούνται βέβαια ότι η πρωτοβουλία δεν δίνεται αλλά παίρνεται!
• Αισθάνομαι ότι μπορώ να κάνω τη διαφορά στο αποτέλεσμα, κατά συνέπεια λέω τις ιδέες μου, κάνω τις προτάσεις μου.
• Οι προσδοκίες για επιτυχία παράγουν ενέργεια αρκετή για την έξτρα προσπάθεια, για τη διατήρηση της ενέργειας και υπό πίεση.
• Η πρωτοβουλία έχει ως αποτέλεσμα τις βελτιώσεις και άρα την καινοτομία, δεδομένου ότι η καινοτομία που αναμένουμε αφορά κυρίως τις διαδικασίες και πολύ λιγότερο την ανακάλυψη ενός νέου πλανήτη…

The Law of Action

Dan Millman revisited after quite a few years after his visit to Athens b.c. (BEFORE CRISIS).
…..»the only time you have a chance to show courage is when you are afraid….It’s fine to feel afraid; it can be a healthy sign that you are not ready for something but… Fear is a wonderful servant, and a  terrible master…»

Καθημερινά βρισκόμαστε αντιμέτωποι με τον φοβο ή την  αδράνεια όχι γιατί χρειάζεται να πηδήξουμε στο κενό από ψηλά ή να κάνουμε ακροβατικά αλλά γιατί πρέπει να πάρουμε ακόμη πιό σημαντικές αποφάσεις, όπως το να εκφράσουμε τα συναισθήματά μας, να κατανικήσουμε παλιές συνήθειες ή κατά κάποιο τρόπο να βιώσουμε την δύναμη και τη μαγεία που μας προσφέρει ό Νόμος της Δράσης.
Είναι πολύ καλύτερα να κάνουμε αυτό που χριεάζεται να κάνουμε από το να μην το κάνουμε και να έχουμε βρει και μια καλή δικαιολογία γιατί σταματήσαμε….
?….Οι ειρηνικοί πολεμιστές του Dan Millman δεν περιμένουν να τουςδώσει κάποιος την άδεια, εκείνοι επιλέγουν το δρόμο του θάρρους και της ακεραιότητας κι αν η καρδιά τους το επιβεβαιώνει Παρόλα τα συναισθήματα του φόβου και της αμφιβολίας ή της αβεβαιότητας που ενδέχεται να εγείρονται εκείνοι ΔΡΟΥΝ….

Three Elements of Great Communication, According to Aristotle

Three Elements of Great Communication, According to Aristotle – http://pulse.me/s/hsnMz

Ethos,pathos.logos

Μαθήματα Ιστιοπλοίας

1. Στον αθλητισμο χρειάζεται ήθος.  Οι μη εχοντες αποβάλλονται.
2. Στη νηνεμία διακρίνονται όσοι ασκούν καλή τεχνική.
3. Στην κακοκαιρία διακρίνονται οι ανδρείοι.
4. Σε ολες τις καιρικές συνθήκες απαιτείται σεβασμός στο εξωτερικό περιβάλλον και ο,τι άλλο δεν μπορούμε να επηρεάσουμε.
5. Δεν χρειάζεσαι την τελευτααία λέξη της τεχνολογίας. Φυσσάει πολύ όταν αρχίσεις να φοβάσαι.
6. Οι διάφορες ενώσεις προσώπων και επιχειρήσεων θα μπορούσαν (ίσως και να έπρεπε) να λειτουργούν  όπως οι Ομιλοι με τα εντευκτήριά τους.
7. Εκεί οι άριστοι μοιράζονται τη γνώση με τους υπολοίπους χωρίς υπεροψία, γιατί όλοι έχουν να πάρουν από αυτήν την ανταλλαγή.
8. Ο καπετάνιος αποφασίζει αλλά δεν ξεχνά οτι χωρίς το σωστό πλήρωμα δεν  φτάνει πουθενά.
9. Οσοι εχουν λάβει μέρος σε αγώνες ιδιας κατηγορίας ή ακόμη και τύπου σκάφους γνωρίζουν οτι για να βγαίνεις νικητής δεν χρειάζεσαι μόνο υλικά εφόδια, αλλά γνώσεις συνδυασμένες με εμπειρία, ωριμότητα και ψυχή.
10. Οσοι συμμετέχουν σ έναν αγώνα λέγοντας ότι το κάνουν για τη χαρά της συμμετοχής δεν πρόκειται ούτε καν να προσπαθήσουν να κερδίσουν αφήνοντας την τύχη στους τολμηρούς.

7 Tips to Successfully Grow Your Business

7 Tips to Successfully Grow Your Business – http://pulse.me/s/g9umy

7 Ways to Cool Down a Heated Debate

7 Ways to Cool Down a Heated Debate – http://pulse.me/s/g23Op