Φωτιές στην Αττική

Και πάλι έχουμε να λέμε και να κλαίμε και κάποιοι να επωφελούνται… Ετσι είναι η ζωή «ο θάνατός σου η ζωή μου»  Μόνο που εδώ το έχουμε παραξηλώσει.

Δεν με νοιάζει αν η Πυροσβεστική ήταν συντονισμένη ή δεν ήταν ούτε πόσα οχήματα ούτε πόσα αεροπλάνα.  Με νοιάζει που δεν τηρείται κανένας Νόμος  (όταν υπάρχει) και χτίζουν πάντα μετά από περίπου 15 χρόνια σε όλα τα καμμένα. Με νοιάζει που μετατοπίζεται  (για να μην πω εξαφανίζεται) το κυρίως θέμα, με νοιάζει που η πατρίδα μου καίγεται και σε κάποιους όχι καρφί δεν καίγεται αλλά επωφελούνται κι όλας (και νααα.. τα κροκοδείλια δάκρυα..)

Μεγάλωσα στην Παλαιά Πεντέλη και ξέρω καλά τι σημαίνει να είσαι έτοιμος να εγκαταλείψεις το σπίτι σου, ξέρω καλά τί είναι να προσπαθείς να καταβρέξεις τα πεύκα που βρίσκονται γύρω γύρω από αυτό – συχνά το αγκαλιάζουν…Κι αυτό που θεωρείται υπέροχο ξαφνικά γίνεται τρομερή απειλή.

Ανοιξα κι εγώ την τηλεόραση για να ενημερωθώ – Μόνο εκνευρισμός μπορεί να σε πιάσει σιχαμάρα για τα μέσα και απογοήτευση για το σύστημα.

Σαν να βλέπεις reality show – ευτυχώς έμαθαν και σταμάτησαν πιά να ρωτάνε  «Πώς νιώθετε  που σας κάηκε το σπίτι;»

Υπήρχε μία εξαιρετική βόλτα στη Λίμνη του Μαραθώνα σε χωματόδρομο με τη Λίμνη στα αριστεριά σου όπως έμπαινες από την άσφαλτο και η τελευταία φορά που ήμουν εκεί ήταν πέρισυ την Ανοιξη.

Κάτι πρέπει να κάνουμε κι αν δεν αρχίσουμε από τον εαυτό μας προκοπή δεν βλέπω.

Αποσπάσματα από την υπέροχη θαλασσινή βόλτα

Αφήνοντας πίσω μας την Αθήνα

Σαλπάροντας φυσούσε αλλά η ανάγκη για φυγή ήταν μεγαλύτερη ….

Η αποζημίωση ήρθε από την αρχή: Λαμπρός ήλιος, ελαφρύ αεράκι, τοπίο που δεν το χορταίνεις…

Οι γλάροι μας συντρόφεψαν σχεδόν σε όλο το ταξίδεμα μέχρι το Λαύριο.

Ηταν πολλοί, άλλοτε με τα μικρά τους ψάρευαν κι άλλοτε πετούσαν συντροφικά…..

Η Ελλάδα είναι ένας υπέροχος τόπος και όσοι βρίσκονται εδώ είναι τυχεροί ….

Η επαφή με τη φύση βοηθά τους περισσότερους ανθρώπους να αποφορτίζονται, να απαλάσσονται από την περιττή και συνήθως αρνητική ένταση που έχουν συσσωρεύσει και τους βοηθά να κάνουν θετικές σκέψεις. 

Προτείνω σε όλους μικρές ή μεγαλύτερες αποδράσεις στη φύση – κι ευτυχώς η Αθήνα προσφέρει αρκετές (…ακόμη). 

Για όσους αγαπούν τη θάλασσα κανονικό περπάτημα στην παραλία από το ΔΕΛΤΑ Φαλήρου μέχρι και το Καλαμάκι είναι εξαιρετικό τονωτικό.

Γιά όσους αγαπούν το βουνό προτείνω το δάσος της Καισαριανής  και τους καταρράκτες της Πεντέλης.